Z globalnej sumy polsko-holenderskiego traktatu handlowego z 18.12.1946 r. wydzielono

30 milionów florenów na zakup najbardziej potrzebnych na Odrze holowników. Umowę na ich budowę podpisano 30.04.1947 r. Całość kontraktu strona holenderska zrealizowała do 1949 roku.

Zbudowano dziewięć holowników z maszynami o mocy 500 KM. tzw. “dużych holendrów"

i trzynaście z silnikami o mocy 250 KM. tzw. “małych" przeznaczonych do obsługi barek na Odrze skanalizowanej.

Siostrzane jednostki “Nadbora" nosiły nazwy: “Światopełk" (zbudowany jako pierwszy: stąd przyjęła się nazwa klasy “Światopełk"), “Bożydar", “Bożymir", “Bronisz", “Chwalisław", “Jurand", “Mestwin", “Mściwój", “Radosław, “Ścibor", “Zbyszko" i “Sędziwój".

W budowie serii holowników, wg projektu uzgadnianego przez obie strony - holenderską i polską, uczestniczyło wiele przedsiębiorstw związanych z holenderskim przemysłem stoczniowym. Kadłub

i nadbudówki zbudowała stocznia Bijkers Maatschapij w Gonnchem (nr bud. 19/266/115). Maszyna główna i mechanizmy pomocnicze są dziełem N. V. Boel'es Scheerswerven Maschinenfabrick (nr bud. 120) Kocioł powstał w J&KSmits Kinderdiik (nr bud.719)

W 1954 r. stocznia w Koźlu zbudowała na dokumentacji holenderskiej dwa dalsze holowniki typu “Światopełk" o nazwach “Bogumił" i “Bogusław".

Holownik parowy “Nadbór" pełnił - tak jak i statki siostrzane - służbę liniową przy holowaniu barek towarowych pomiędzy Koźlem (oraz Gliwicami) a Wrocławiem. Portem macierzystym “Nadbora“ było Koźle. Żeglugę tę uprawiał do ok. 1965 r., kiedy to na Odrę zaczęty wyruszać pierwsze zestawy pchane i zestawy combi. Do 1968 r wyparły one z eksploatacji wszystkie parowce.

HP “Nadbór" po wycofaniu z linii był używany w charakterze pływającej kotłowni w Bazie Remontowej P.P. “Żegluga na Odrze" (1968 - 1975). Później pracował na Łabie (Czechy). Zaopatrywał plac budowy stopnia wodnego w parę technologiczną i energię elektryczną - w tym celu w dawnych rufowych pomieszczeniach załogi umieszczono agregat prądotwórczy oraz stację rozdzielczą energii elektrycznej.

W 1982 r. próbowano go wykorzystać na akwenach Wrocławskiego Węzła Wodnego w roli lodołamacza (adaptacje statku na lodołamacz zakończono 10.12.1982 r.). W tej funkcji holownik ze względu na kształt dziobnicy zupełnie się nie sprawdził. Ostatecznie w 1983 r. został odstawiony na postojowisko Osobowice l.

W latach 90-tych ODRATRANS SA i Fundacja Otwartego Muzeum Techniki podejmowały próby ekspozycji i rewaloryzacji statku. Mimo. że nie przynosiły oczekiwanych efektów to jednak sprawiły, że holownik przetrwał w stanie dobrym do naszych dni. W lipcu 1998 r. BSiDZT i ODTRATRANS SA, przy wsparciu Fundacji Otwartego Muzeum Techniki i jej założycieli, podjęły remont i adaptację statku do nowych zadań. W prace te zaangażowały się stocznie wrocławskie ODRATRANS-u na Zaciszu i Remontowa Stocznia Rzeczna. Roboty remontowe i konserwacyjne kontynuowane są na stałym miejscu pracy i ekspozycji statku. przygotowywanym przez Okręgową Dyrekcję Gospodarki Wodnej we Wrocławiu i “TAN" SA Przedsiębiorstwo Inżynierii i Hydrotechniki w górnym awanporcie śluzy “Szczytniki" przy Wybrzeżu Wyspiańskiego.